جداساز دو اتصال

یکی از ویژگی های کلیدی جداکننده دو اتصالی ایزوله است که نشان دهنده درجه ایزولاسیون سیگنال بین پورت ورودی و خروجی است.معمولاً ایزوله با (dB) اندازه گیری می شود و ایزوله بالا به معنای جداسازی سیگنال بهتر است.جداسازی جداکننده های دو اتصالی معمولاً می تواند به ده ها دسی بل یا بیشتر برسد.البته زمانی که ایزولاسیون به زمان بیشتری نیاز دارد، می توان از جداکننده های چند اتصالی نیز استفاده کرد.

یکی دیگر از پارامترهای مهم جداکننده دو اتصالی، افت ورودی (Insertion Loss) است که به از دست رفتن سیگنال از پورت ورودی به درگاه خروجی اشاره دارد.تلفات درج کمتر به این معنی است که سیگنال می تواند به طور موثرتری از طریق جداکننده عبور کند.جداسازهای دو اتصالی معمولاً افت ورودی بسیار کمی دارند، معمولاً زیر چند دسی بل.

علاوه بر این، جداکننده های دو اتصالی نیز دارای محدوده فرکانس وسیع و قابلیت جابجایی توان هستند.جداسازهای مختلف را می توان در باندهای فرکانسی مختلف مانند باند فرکانس مایکروویو (0.3 گیگاهرتز - 30 گیگاهرتز) و باند فرکانس موج میلی متری (30 گیگاهرتز - 300 گیگاهرتز) اعمال کرد.در عین حال، قادر به مقاومت در برابر سطوح توان نسبتاً بالایی است که از چند وات تا ده ها وات متغیر است.

طراحی و ساخت جداکننده دو اتصالی مستلزم در نظر گرفتن عوامل زیادی مانند محدوده فرکانس کاری، الزامات جداسازی، افت درج، محدودیت‌های اندازه و غیره است. به طور معمول، مهندسان از روش‌های شبیه‌سازی میدان الکترومغناطیسی و بهینه‌سازی برای تعیین ساختارها و پارامترهای مناسب استفاده می‌کنند.فرآیند تولید جداکننده‌های دو اتصالی معمولاً شامل ماشین‌کاری و تکنیک‌های مونتاژ پیچیده برای اطمینان از قابلیت اطمینان و عملکرد دستگاه است.

به طور کلی، جداکننده دو اتصالی یک دستگاه غیرفعال مهم است که به طور گسترده در سیستم‌های امواج مایکروویو و میلی‌متری برای جداسازی و محافظت از سیگنال‌ها در برابر بازتاب و تداخل متقابل استفاده می‌شود.دارای ویژگی های ایزولاسیون بالا، تلفات درج کم، محدوده فرکانس وسیع و ظرفیت انتقال توان بالا است که تأثیر مهمی بر عملکرد و پایداری سیستم دارد.با توسعه مداوم ارتباطات بی سیم و فناوری رادار، تقاضا و تحقیق در مورد جداسازهای دو اتصالی به گسترش و تعمیق ادامه خواهد داد.