گردش دهنده دوگانه

یکی از ویژگی های اصلی یک گردشگر اتصال دوتایی ، جداسازی است که نشان دهنده میزان جداسازی سیگنال بین درگاه های ورودی و خروجی است. معمولاً جداسازی در واحدهای (DB) اندازه گیری می شود و جداسازی بالا به معنای جداسازی سیگنال بهتر است. درجه انزوا از یک گردشگر اتصال دوتایی معمولاً می تواند به چندین ده ده دسی بل یا بیشتر برسد. البته وقتی انزوا نیاز به زمان بیشتری دارد ، می توان از یک گردشگر چند اتصال نیز استفاده کرد.

پارامتر مهم دیگر یک محل اتصال دو برابر ، از دست دادن درج است که به میزان از دست دادن سیگنال از درگاه ورودی به درگاه خروجی اشاره دارد. هرچه از بین رفتن درج پایین تر باشد ، سیگنال می تواند مؤثرتر باشد و از طریق گردش خون منتقل شود. گردش دهنده های اتصال دوتایی به طور کلی از دست دادن درج بسیار کمی ، معمولاً زیر چند دسی بل هستند.

علاوه بر این ، گردشگر اتصال دوتایی نیز دارای دامنه فرکانس گسترده و ظرفیت تحمل قدرت است. گردشگرهای مختلف را می توان برای نوارهای فرکانس مختلف مانند مایکروویو (0.3 گیگاهرتز -30 گیگاهرتز) و موج میلی متر (30 گیگاهرتز -300 گیگاهرتز) اعمال کرد. در عین حال ، می تواند در برابر قدرت بسیار بالایی مقاومت کند ، از چند وات تا ده ها وات.

طراحی و ساخت یک گردش دهنده دو برابر نیاز به در نظر گرفتن عوامل بسیاری از جمله دامنه فرکانس عملیاتی ، الزامات انزوا ، از دست دادن درج ، محدودیت اندازه و غیره دارد. فرآیند تولید یک گردش دهنده دو برابر به طور معمول شامل تکنیک های دقیق ماشینکاری و مونتاژ برای اطمینان از قابلیت اطمینان و عملکرد دستگاه است.

به طور کلی ، یک گردشگر اتصال دوتایی یک وسیله منفعل مهم است که به طور گسترده در سیستم های موج مایکروویو و میلی متر برای جداسازی و محافظت از سیگنال ها استفاده می شود ، از بازتاب و تداخل متقابل جلوگیری می کند. این ویژگی از انزوا بالا ، از دست دادن کم درج ، دامنه فرکانس گسترده و ظرفیت مقاومت بالا برخوردار است که تأثیر مهمی در عملکرد و ثبات سیستم دارد. با توسعه مداوم ارتباطات بی سیم و فناوری رادار ، تقاضا و تحقیقات در مورد گردش دهنده های دو برابر ادامه می یابد و به گسترش و تعمیق می پردازد.